Κριτικη ✒ " Πυρσος στη Νυχτα // Σαμπα Ταχιρ ".

Γεια σας και πάλι, Αντιγόνη εδώ! Τι μου κάνετε; Εύχομαι να περνάτε όλοι καλά με όμορφα βιβλία. Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου σίκουελ, που δεν είναι άλλο από το “ Πυρσός στη Νύχτα ” της Σάμπα Ταχίρ.

Η αλήθεια είναι πως μου είναι δύσκολο να καταγράψω την άποψη μου γι’ αυτό το πραγματικά εντυπωσιακό σίκουελ , καθώς το τελείωσα μόλις πριν λίγο και οι σκέψεις είναι ακόμα ανάκατες μέσα στο κεφάλι μου. Τόσα αναπάντητα ερωτήματα, τόσες νέες πληροφορίες που θέλουν αφομοίωση,  τόση αγωνία και ανυπομονησία για τη συνέχεια. Νιώθω πως χρειάζομαι το “ A reaper at the gates ” σήμερα, για να μην πω χθες… τέλος πάντων, καταλαβαίνεται που το πάω. Ας τα πάρουμε όμως από την  αρχή.

  

Το “ Πυρσός στη Νύχτα ” ξεκινά ακριβώς από εκεί που σταμάτησε το πρώτο βιβλίο της σειράς (Φωτιά και Στάχτες), με τους πρωταγωνιστές μας, Ελίας και Λάια να τρέχουν για τη ζωή τους μακριά από το Μπλάκλιφ. Πλέον αποτελούν τους δυο πιο διάσημους και σημαντικούς φυγάδες της αυτοκρατορίας, και δυστυχώς για τους ίδιους δεν υπάρχει κανένα μέρος όπου θα είναι ασφαλείς. Ο μοναδικός στόχος τους είναι να καταφέρουν να βγάλουν τον αδερφό της Λάια από τη φυλακή Κάουφ, την καλύτερα επανδρωμένη, οχυρωμένη και πιο τρομακτική φυλακή της αυτοκρατορίας, η οποία διοικείται από έναν σαδιστικό και άκρως ανατριχιαστικό άνδρα, τον Φύλακα. Η αποστολή τους, φυσικά, δεν θα είναι εύκολη. Η Λάια και ο Ελίας έχουν εχθρούς που τους κυνηγούν από διαφορετικές κατευθύνσεις και για διαφορετικούς λόγους. Για καλή τους τύχη, όμως, σχηματίζουν και κάποιες σημαντικές συμμαχίες κατά τη διάρκεια της περιπέτειας τους.    

  

Η ιστορία μ’ έκανε να αισθανθώ ποικίλα συναισθήματα… άγχος, θυμό, συγκίνηση, ένα αίσθημα δικαιοσύνης που δεν έλεγε να με αφήσει σε ησυχία. Δάκρυσα, χαμογέλασα, πέταξα το βιβλίο γεμάτη ένταση και στο τέλος ευχόμουν να μην τελειώσει. Κοίταζα την τελευταία σελίδα επίμονα, λες και θα εμφανιζόταν μαγικά ένα καινούργιο κεφάλαιο ή έστω μια απάντηση στα τόσα αναπάντητα ερωτήματα μου.  Πρόκειται στ’ αλήθεια για ένα έξοχο βιβλίο! Ο τρόπος γραφής, οι χαρακτήρες – παλιοί και νέοι – , η πλοκή με τις απροσδόκητες εξελίξεις και τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις, καθώς και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει η Ταχίρ καθιστούν αυτό το βιβλίο ως ένα από τα πλέον αγαπημένα μου σίκουελ.

  

Ειδικότερα,  παρόλο που ο τρόπος γραφής είναι διαφορετικός από αυτόν που συνήθως μου αρέσει, εξυπηρετεί την ιστορία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρόκειται για έναν τρόπο γραφής χωρίς περιττές περιγραφές, μα χωρίς να χάνει και τη μαγεία του. Η συγγραφέας περιγράφει με μαεστρία όλα εκείνα τα πράγματα και συναισθήματα που πρέπει να περιγράψει, αφήνοντας μας γεμάτους θαυμασμό για την ομορφιά των λέξεων και των φράσεων που σχηματίζουν. Υπάρχουν πραγματικά υπέροχες φράσεις που αναγκάστηκα να σημειώσω με αυτοκόλλητους σελιδοδείκτες για να μην  τις ξεχάσω μετά. Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, όμως, η γραφή κυλά γρήγορα, απεικονίζει ρεαλιστικά τα γεγονότα και σε βάζει σε μια διαρκή – σχεδόν – κατάσταση εσωτερικού αναβρασμού και άγχους.  Υπάρχουν συνεχώς καινούργιες εξελίξεις, οι ήρωες είναι πάντα εν κινήσει και ο θάνατος καραδοκεί σε κάθε γωνία.

  

Μιας που ανέφερα τους ήρωες θα ήθελα να παραδεχτώ  πως ίσως ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι του βιβλίου. Το να τους βλέπω να προσπαθούν να πάρουν όλες εκείνες τις δύσκολα συναισθηματικά αποφάσεις, να βασανίζονται από τους προσωπικούς τους δαίμονες, να προσπαθούν να κάνουν το σωστό, να συνειδητοποιούν τρομακτικές αλήθειες τόσο για τους ίδιους όσο και τον κόσμο στον οποίο ζουν, καθώς και να τους ακολουθώ σε όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις τους μ’ έκανε να «δεθώ» μαζί τους κατά κάποιον τρόπο. Υπήρχαν στιγμές που άφηνα το βιβλίο στην άκρη, μα οι ήρωες δεν έλεγαν να φύγουν από το μυαλό μου. Είχα συνεχώς το άγχος να δω τι θα τους συμβεί. Αυτό που δεν περίμενα πως θα συνέβαινε, βέβαια, ήταν πως θα απολάμβανα τα κεφάλαια από την οπτική γωνία της Helene περισσότερο ίσως από κάθε άλλο. Νομίζω πως σε αυτό το βιβλίο καταφέρνουμε να καταλάβουμε την Helene καλύτερα. Ο χαρακτήρας της, τα συναισθήματα της και τα κίνητρα της  γίνονται πιο ξεκάθαρα. Αυτό μας βοηθά στο να «μπούμε στα παπούτσια της», να την ακολουθήσουμε στο ταξίδι της και να την συμπονέσουμε σε πολλές περιπτώσεις. Επίσης, η οπτική της γέμιζε τα κενά που θα δημιουργούνταν σ’ εμάς τους αναγνώστες αναφορικά με τα γεγονότα που λάμβαναν χώρα στην πρωτεύουσα. Εκτός από την Helene, όμως, υπάρχει και μια πληθώρα νέων χαρακτήρων οι όποιοι είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντες για δικούς τους λόγους ο καθένας.

  

Σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο της σειράς, ο κόσμος διευρύνεται σημαντικά και έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε νέες κουλτούρες, παραδόσεις και πολιτισμούς μέσα στα σύνορα στα οποία διαδραματίζεται η ιστορία μας. Θα έλεγε κανείς πως ο κόσμος που έχει δημιουργήσει η Ταχίρ, είναι τόσο όμορφα και προσεκτικά στημένος που μοιάζει αληθινός.

  

Τέλος, η πλοκή κυλά γρήγορα κι έτσι ο αναγνώστης δεν βαριέται ποτέ. Σ’ αυτό συμβάλλουν επίσης και οι τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες που μας δίνουν πληροφορίες, στοιχεία, αινίγματα και άφθονη δάση από διαφορετικά πολλές φορές σημεία της αυτοκρατορίας. Όπως και στο πρώτο βιβλίο, έτσι κι εδώ δεν λείπει η βαρβαρότητα, το αίμα και ο θάνατος που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα και να καταπιεί τους ήρωες μας που τόσο πολύ μοχθούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους και να προστατέψουν τους δικούς τους ανθρώπους. Υπήρχαν πράγματι σκηνές που μ’ έκαναν να θέλω να τσιρίξω, σκηνές που δάκρυσα και μ’ έκαναν να σκέφτομαι πόσο σκληρή και άδικη είναι πολλές φορές η ζωή, καθώς και τα ύπουλα παιχνίδια που μπορεί να μας παίξει η μοίρα. Όσο για τις απροσδόκητες εξελίξεις – τα λεγόμενα plot twists δηλαδή – σας πληροφορώ πως όχι μόνο είχε αρκετά, μα ήταν δοσμένα με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμη κι όταν καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά, δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι. Κι ακόμη κι όταν νομίζεις πως το βρήκες, η αλήθεια ξετυλίγεται μπροστά σου και σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Η Ταχίρ δε διστάζει να παίξει μαζί μας, χρησιμοποιώντας ένα από τα πιο δυνατά «όπλα» ενός συγγραφέα… την παραπλάνηση.

  

Προτείνω ανεπιφύλακτα τη σειρά σε όλους τους λάτρεις της φανταστικής λογοτεχνίας με έντονα στοιχεία στρατηγικής. 

5/5 αστεράκια!