Κριτικη ✒ " Vicious // V.E Schwab "

Γεια σας και πάλι! Όπως πάντα, Αντιγόνη εδώ. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη γιατί σήμερα θα σας μιλήσω – επιτέλους –  για το πιο πρόσφατο βιβλίο που διάβασα, που δεν είναι άλλο από το Vicious της V.E Schwab. Έχω τόσα πολλά πράγματα να πω, που δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Με λίγα λόγια μπορώ να σας πω πως το λάτρεψα! Ήταν ένα βιβλίο που είχα στην TBR λίστα μου πολύ καιρό, μα ποτέ δεν αποφάσιζα να το διαβάσω. Ευτυχώς, το έκανα τώρα και εύχομαι να το κάνετε κι εσείς γιατί είναι στ’ αλήθεια υπέροχο και θέλω το σίκουελ τώρα, βασικά χθες, βασικά από το λεπτό που το τελείωσα. Βασικά πρέπει να σταματήσω να πολυλογώ χωρίς λόγο και να βάλω τα δυνατά μου για να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.

Αυτό που εξ’ αρχής μου κίνησε το ενδιαφέρον και μ’ έκανε να θέλω να διαβάσω το εν λόγω βιβλίο ήταν το κόνσεπτ του. Το κόνσεπτ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και δε μοιάζει με τίποτα που να έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Βασίζεται στην ιδέα του αντιήρωα· ενός ανθρώπου – δηλαδή – που παρόλο που δε διαθέτει τις συμβατικές ηρωικές ιδιότητες συχνά πράττει το σωστό, μα το κάνει για να ικανοποιήσει τους δικούς του σκοπούς και στόχους. Τα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από αυτή την ιστορία είναι πολλά, κι αυτό είναι κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Ερωτήματα όπως « Μπορεί μια καλή πράξη να σε εξιλεώσει για ένα έγκλημα που έχεις διαπράξει στο παρελθόν; », « Είναι τελικά το καλό και το κακό έννοιες υποκειμενικές; » , « Είναι κακό να κάνεις το καλό για τους λάθος λόγους; » , « Είναι ο Βίκτωρ στ’ αλήθεια αντιήρωας ή καταβάθος υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού του που πραγματικά νοιάζεται; » , και τέλος… « Τι θα συνέβαινε αν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι αποκτούσαν ξαφνικά υπερδυνάμεις; ». Είναι ένα βιβλίο που σε βάζει σε σκέψεις, μ’ ένα έξυπνο κόνσεπτ και μοναδικούς χαρακτήρες.

Όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα από τις κριτικές μου, δίνω μεγάλη έμφαση στη γραφή ενός βιβλίου. Παρόλο που η γραφή της V. E Schwab δεν έχει καμία σχέση με το είδος γραφής που συνήθως μου αρέσει, τη βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Θα έλεγα, μάλιστα, πως ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο είναι κι ένας από τους λόγους της επιτυχίας του. Η ιστορία κυλά πολύ γρήγορα, και σ’ αυτό συμβάλλει και η γραφή! Απαλλαγμένη από περιττές, λυρικές περιγραφές, όμως ταυτόχρονα δίχως να χάνει τη μαγεία της βοηθά στην γρηγορότερη εξέλιξη των γεγονότων. Η V.E Schwab γράφει μ’ έναν τρόπο σκοτεινό, που σε μαγνητίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Επίσης, το γεγονός πως το βιβλίο είναι γραμμένο με αναδρομές στο παρελθόν εξυπηρετεί την ιστορία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού ο αναγνώστης μπορεί να γνωρίζει τι έχει συμβεί στο παρελθόν, ποιες οι σχέσεις των χαρακτήρων μεταξύ τους, και πως τα γεγονότα του τότε συνδέονται με τα γεγονότα του τώρα. Γενικότερα, μας παρέχει πολύτιμες πληροφορίες χωρίς να αισθανόμαστε τον καταιγισμό αυτών των πληροφοριών… αν αυτό βγάζει νόημα.

Όπως προείπα, η ιστορία κυλά απίστευτα γρήγορα! Πρόκειται για το ιδανικό βιβλίο για όσους δεν αντέχουν τα slow paced μυθιστορήματα. Στ’ αλήθεια βρίσκω υπέροχο τον τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας εκθέτει τα γεγονότα, ενώνει το παρελθόν με το παρόν και ταυτόχρονα καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα plot twists. Τα βρήκα πανέξυπνα και για να είμαι ειλικρινής με εξέπληξαν, καθώς δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα πάρουν τέτοια τροπή. Κάτι που δεν ανέφερα, αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι το πώς η συγγραφέας κατάφερε να ολοκληρώσει την ιστορία της στις τελευταίες 20 σελίδες περίπου. Η ιστορία φτάνει στο ζενίθ της κυριολεκτικά στο τέλος του βιβλίου! Θυμάμαι να διαβάζω ασταμάτητα και ν’ αναρωτιέμαι « Πώς θα καταφέρει να τα βάλει όλα σε τάξη όταν απομένουν τόσες λίγες σελίδες; » Τελικά το κατάφερε και μετά απ’ αυτό το βιβλίο νομίζω πως θέλω να διαβάσω καθετί που έχει γράψει ποτέ η V.E Schwab.

Τέλος, κάτι ακόμα που απόλαυσα ιδιαίτερα είναι χαρακτήρες. Το εν λόγω βιβλίο είναι χτισμένο πάνω στους χαρακτήρες του και δε θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτούς. Οι χαρακτήρες είναι συναρπαστικοί· επικίνδυνα έξυπνοι, μυστηριώδεις, σκοτεινοί, με σαρδόνιο χιούμορ και δεν μπορείς παρά μονάχα να τους αγαπήσεις. Ακόμα κι εκείνους που τους μισείς… αγαπάς να τους μισείς. Η σύνδεση που ένιωσα με τον πρωταγωνιστή ήταν μοναδική! Στο τέλος του βιβλίου σχεδόν κρατούσα την αναπνοή μου γιατί πραγματικά δεν ήθελα να του συμβεί τίποτα κακό. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως τον λατρεύω και ανυπομονώ να δω πως θα εξελιχθεί ο χαρακτήρας του στο σίκουελ.

Εύχομαι να δώσετε όλοι μια ευκαιρία σ’ αυτό το βιβλίο γιατί το αξίζει. Τώρα που κυκλοφορεί και το σίκουελ είναι μια καλή ευκαιρία να διαβάσετε και τα δυο μαζί.

Μέχρι την επόμενη φορά, να περνάτε καλά με βιβλία που αγαπάτε.