Κριτικη ✒ " A Reaper at the Gates // Sabaa Tahir "

Γεια σας βιβλιοφάγοι, είμαι η Αντιγόνη κι αυτή είναι μια ακόμη κριτική. Σήμερα θα σας μιλήσω για το A Reaper at the Gates της Sabaa Tahir, το τρίτο βιβλίο της σειράς An Ember in the Ashes ( Φωτιά και Στάχτες, εκδόσεις Ψυχογιός ). Αρχικά θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως η εν λόγω σειρά έχει πλέον εδραιώσει τη θέση της στο νούμερο ένα της λίστας με τις αγαπημένες μου σειρές φαντασίας. Το πρώτο βιβλίο έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά, ενώ το δεύτερο ακόμα υψηλότερα. Έτσι, λοιπόν, αγωνιούσα σχετικά με το αν η συγγραφέας θα κατάφερνε να « συναντήσει » τις ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες των αναγνωστών της. Φυσικά, όχι απλά τις « συνάντησε », μα τις ξεπέρασε κατά πολύ, καθώς κατά την άποψη μου το A Reaper at the Gates αποτελεί το καλύτερο βιβλίο της σειράς μέχρι σήμερα.

Η κριτική μου θα είναι όπως πάντα spoiler free, και απευθύνεται τόσο σε εκείνους που έχουν διαβάσει το βιβλίο, όσο και σ’ εκείνους που αμφιταλαντεύονται σχετικά με το αν θέλουν να ξεκινήσουν τη σειρά ( ΘΕΛΕΤΕ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ. )  και αναζητούν μια σφαιρική άποψη γι’ αυτήν.

Επειδή ήδη σας κούρασα με την πολυλογία μου… πάμε να ξεκινήσουμε!

Όπως είναι επόμενο, το A Reaper at the Gates ξεκινά ακριβώς από εκεί που τελείωσε το δεύτερο βιβλίο της σειράς A Torch Against the Night ( Πυρσός στη Νύχτα, εκδόσεις Ψυχογιός ). Δυστυχώς, δεν μπορώ να αναφερθώ εκτενώς στην πλοκή λόγω spoilers, θα προσπαθήσω, ωστόσο, να σας δώσω μια εικόνα. Στο ξεκίνημα αυτού του τρίτου βιβλίου, οι δρόμοι της Laia και του Elias χωρίζουν, καθώς εκείνη μαζί με τον αδερφό της τον Darin αποφασίζει με οδηγό μια προφητεία ν’ αναζητήσει τα στοιχεία αυτά που θα την βοηθήσουν να εμποδίσει τον Nightbringer και το σχέδιο του. Έτσι, λοιπόν, ενώ ο Elias μένει πίσω στο Waiting place, αναγκασμένος να αναλάβει τα καθήκοντα του ως Soul Catcher, η Laia κατευθύνεται προς την πόλη Adisa όπου αναζητά έναν μυστηριώδη άνδρα, με την ελπίδα να βρει τις απαντήσεις που χρειάζεται. Στη μεριά της Αυτοκρατορίας, τώρα, η Helene προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το σχέδιο της Commandant και να την σταματήσει προτού να είναι αργά για όλους.

Όπως και το προηγούμενο βιβλίο της σειράς, έτσι κι αυτό είναι γραμμένο από τρεις οπτικές γωνίες… του Elias, της Laia και της Helene, πράγμα που εξυπηρετεί την εξέλιξη της ιστορίας, αφενός γιατί ο αναγνώστης δεν βαριέται, κι αφετέρου γιατί του δίνει την δυνατότητα να γνωρίζει τι συμβαίνει στους πρωταγωνιστές. Η πλοκή κυλά τρομερά γρήγορα και δεν υπάρχει περίπτωση ο αναγνώστης να χάσει το ενδιαφέρον του ούτε για την ιστορία, ούτε και για τους ήρωες. Πρόκειται για μια αφήγηση γεμάτη αποκαλύψεις και πληθώρα ανατροπών που δεν τις περιμένεις. Φυσικά και καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως υπάρχουν μυστικά και στοιχεία που αγνοείς, αλλά αυτό που συμβαίνει στ’ αλήθεια είναι κάτι που δεν σου περνάει από το μυαλό – από τι δικό μου τουλάχιστον - .

Δυο πράγματα που μου άρεσαν ιδιαίτερα σ’ αυτό το βιβλίο ήταν α) η απεικόνιση της μητρικής φιγούρας, και β) η ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση του κόσμου. Σχετικά με το πρώτο, στο βιβλίο παρουσιάζεται μια διαφορετική οπτική στην εικόνα της μητέρας που έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι όλες οι μητέρες γλυκές και τρυφερές με τα παιδιά τους, δεν έχουν όλες αυτή την ευκαιρία. Μερικές φορές οι μητέρες γίνονται σκληρές και αναγκάζονται να κάνουν απαίσια  πράγματα για να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Άλλες φορές, πάλι, απομακρύνονται από αυτά,  είτε σε μια προσπάθεια να τα προστατεύσουν, είτε σε μια προσπάθεια δικής τους αυτό – συντήρησης. Οι μητέρες δεν είναι βγαλμένες από τις σελίδες ενός ευχάριστου παραμυθιού, δεν είναι τέλειες… είναι απλοί άνθρωποι. Μου άρεσε πολύ το γεγονός πως είδαμε και αυτήν την πλευρά, καθώς σπανίζει στη young adult λογοτεχνία. Όσον αφορά τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, επεκτείνεται ακόμη περισσότερο απ’ ότι στο προηγούμενο βιβλίο. Μεταφερόμαστε νοερά τόσο σε άλλα μέρη της Αυτοκρατορίας, όσο και σε νέες περιοχές γενικότερα. Η Tahir έχει « χτίσει » τον κόσμο της μ’ έναν τρόπο που τον κάνει να μοιάζει αληθινός. Γνωρίζει τις περιοχές που περιγράφει σαν να έχει ζήσει εκεί,  σαν να έχει περπατήσει αυτούς τους δρόμους, να έχει εξερευνήσει αυτά τα δάση και να έχει πλεύσει σ’ αυτές τις θάλασσες. Απόλαυσα ιδιαίτερα τη περιγραφή της πόλης Adisa, καθώς και τον χρόνο που πέρασα εκεί σαν αναγνώστρια. Η τεράστια βιβλιοθήκη,  η διαφορετική κουλτούρα των ανθρώπων, καθώς και τα διαφορετικά ήθη κι έθιμα συντέλεσαν στην ολοκλήρωση και αληθοφάνεια αυτού του φανταστικού κόσμου.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας μιλήσω λιγάκι για τους χαρακτήρες, για τους οποίους δεν έχω τίποτε αρνητικό να πω! Όλοι τους εξελίσσονται τρομερά, ενώ βλέπεις βάθος ακόμη και σε χαρακτήρες που αρχικά θεωρούσες μονοδιάστατους. Αρχίζεις τελικά να καταλαβαίνεις κάποιους από αυτούς που μισούσες, και παρόλο που εξακολουθείς να τους μισείς, κατανοείς κάπως και τα δικά τους βάσανα.

Ειδικότερα, λάτρεψα την εξέλιξη της Helene σ’ αυτό το βιβλίο! Επιτέλους καταφέρνει ν’ απεγκλωβιστεί κατά κάποιον τρόπο από την Αυτοκρατορία και τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε, ενώ γνώμονας της πλέον είναι το καλό του λαού της και η προστασία της οικογένειας της. Επιτέλους βλέπουμε απογυμνωμένη την ανθρώπινη πλευρά της με όλες τις αδυναμίες που προσπαθεί με νύχια και δόντια να κρύψει. Υπάρχει μια φοβερά συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή της, όπου μ’ έκανε να κλάψω και να θέλω να πετάξω το βιβλίο στον τοίχο. Είναι μια σκηνή ορόσημο για την εξέλιξη του χαρακτήρα της, καθώς σηματοδοτεί το διαχωρισμό της από την Αυτοκρατορία και την έναρξη της προσωπικής της ελευθερίας.

Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον χαρακτήρα της Laia, η οποία αποτελεί αν όχι την αγαπημένη μου τότε σίγουρα μια από τις πολύ αγαπημένες μου ηρωίδες στη young adult λογοτεχνία. Αυτό που αγαπώ σ’ αυτήν στο εν λόγω βιβλίο είναι η στάση της απέναντι στα πράγματα! Λατρεύω το γεγονός πως αμφισβητεί τον εαυτό της – όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος στη θέση της μπροστά σε τέτοιες συνθήκες – , αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει την αξία της και δε θ’ αφήσει κανέναν να την μειώσει. Το να μπορείς να έχεις γνώση της αξίας και του εαυτού σου ακόμη και μέσα σε στιγμές αυτό – αμφισβήτησης είναι ίσως ένα από τις σημαντικότερες ικανότητες στη ζωή. Θεωρώ πως σαν χαρακτήρας αποτελεί ένα υπέροχο πρότυπο για όλα τα νέα κορίτσια που θα διαβάσουν αυτή τη σειρά.

Ενδιαφέρων είναι, επίσης, κι ο νέος χαρακτήρας της σειράς, Ο Musa. Συνήθως όταν συστήνουμε νέους χαρακτήρες στο κοινό τόσο αργά σε μια ιστορία υπάρχει κίνδυνος ο αναγνώστης να μην ενδιαφέρεται διόλου γι’ αυτούς. Κάτι τέτοιο – ευτυχώς – δεν συνέβη με τον χαρακτήρα του Musa. Ο Musa περιβάλλεται από ένα μυστήριο, ενώ σαν αναγνώστης έχεις αμέτρητες ερωτήσεις γι’ αυτόν. Το αλαζονικό του χιούμορ, η προσπάθεια να σώσει τους ανθρώπους του και το γεγονός πως γίνεται αρωγός της Laia και του Darin τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό. Στην αρχή της γνωριμίας μας μαζί του, ίσως θεωρήσουμε πως ο χαρακτήρας του θα πάει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση , παρόλα αυτά οι αποκαλύψεις για τη ζωή και το παρελθόν του δίνουν στο χαρακτήρα του μια εντελώς διαφορετική τροπή και εξυπηρετούν άριστα την εξέλιξη της ιστορίας.

Δυστυχώς δεν θα αναφερθώ στον Elias και τη σχέση του με τη Laia, ούτε και στους υπόλοιπους χαρακτήρες που με εντυπωσίασαν, καθώς φοβάμαι τα spoilers.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σκληρό και βάναυσο βιβλίο, που θα παίξει με τα συναισθήματα σου, θα σε κάνει να κλάψεις και θα σπάσει την καρδιά σου σε κομμάτια. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρόκειται για μια όμορφη ιστορία επιβίωσης κι ελπίδας.

Πιστεύω πως είναι μια σειρά φαντασίας στη young adult λογοτεχνία που όλοι όσοι απολαμβάνουν το είδος θα έπρεπε να διαβάσουν. Έχει τα πάντα… γρήγορη πλοκή, δράση, υπέροχους χαρακτήρες. Δώστε της μια ευκαιρία γιατί το αξίζει και δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει!

5/5 ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ!!!